Nieuws
Terug naar overzichtBloemlegging bij monument voor Lance Corporal Henry Eric Harden
Op 21 januari 2022 werd door “Ontvangstcomité Bevrijders Maasbracht-Linne” een herdenking gehouden voor Henry Eric Harden, die 77 jaar geleden sneuvelde bij Brachterbeek te Maasbracht. Dit jaar geen grote herdenking, slechts een sobere bijeenkomst in verband met de Covid-19 maatregelen. De bloem- en kransleggers werd gevraagd om gespreid over de dag hun bloemenhulde te brengen.
De Wapenbroeders van Afdeling Roermond en Venlo, vertegenwoordigd door Edwin Jacobsz, Pim Ermers en Lia Schroeders hebben bloemen gelegd en een eregroet gebracht bij het monument aan de Stationsweg te Maasbracht.
Het monument voor Eric Harden is opgericht ter nagedachtenis aan de Britse militair die op 23 januari 1945 in de buurt van de brug over de Vlootbeek is gesneuveld.
De 32-jarige Lance Corporal Henry Eric Harden was medic bij het Brits Royal Army Medical Corps en ingedeeld bij Royal Marine 45 Commando. Op 23 januari 1945, tijdens de Operation Blackcock, was hij in de commandopost van zijn onderdeel, toen het bericht kwam dat een sectie commando’s van het Britse korps mariniers in open veld doelwit was geweest van hevig Duits mitrailleurvuur. Drie zwaargewonden waren in de sneeuw achtergebleven, nadat de Britten dekking hadden gezocht. Terwijl de bezetter op hem schoot, kroop Harden over een afstand van 150 meter naar de gewonde kameraden. Aan zijn kleding was te zien dat hij een 'hospik' was maar desondanks bleven de Duitsers de sneeuwvlakte onder vuur houden. Harden gaf de gewonden één voor één eerste hulp. Daarna kroop hij terug om rapport uit te brengen in de commandopost.
Vervolgens ging hij opnieuw naar de gewonden toe. Marinier Wheeler had een zware beenwond opgelopen. Toen de Duitse soldaten begrepen naar wie Harden onderweg was, concentreerden ze hun vuur. Toch kwam Harden onverschrokken overeind, nam Wheeler op de schouders en begon zigzaggend aan de terugweg. Nadat hij hem in veiligheid had gebracht, draaide hij zich weer om. Zijn kameraden zagen dat hij bloedde uit een wond in zijn zij en er zaten kogelgaten in zijn uitrusting. Ze maanden hem te wachten totdat de tanks zouden arriveren. Maar Harden ging door en riep dat elke minuut telde. Hij gebaarde om hulp. Twee mariniers kwamen uit de dekking en volgden Harden, kruipend met een brancard achter zich aan. Ze legden de hevig bloedende marinier Wales op de brancard en begonnen terug te lopen. Het Duitse vuur werd steeds heviger. Harden sprak iedereen moed in en hield kalm een rode kruisvlag omhoog. De gewonde Wales werd nog een keer door kogels getroffen en zou even later aan zijn verwondingen bezwijken.
Nogmaals begaf Harden zich met de twee vrijwilligers op weg, nu naar het derde slachtoffer. Luitenant Corey bleek al in doodstrijd toen ze hem bereikten. Ze waren bijna buiten schotbereik toen een kogel Harden in het hoofd trof. Hij was op slag dood. Sergeant-majoor Bennet sprong uit de dekking en hielp de zwaargewonde luitenant in veiligheid te brengen. Bennet schreef dezelfde dag nog een gedetailleerd rapport over de reddingsacties. Korte tijd later werd aan Lance Corporal Henry Eric Harden postuum het Victoria Cross toegekend. De Britse generaal die het woord voerde bij de postume uitreiking van de onderscheiding, zei letterlijk: 'I do not remember ever reading anything more heroic'.
Het verhaal is ontleend aan een verslag van het Nationaal Comité 4 en 5 mei.
